Początki kariery kobiet w policji sięgają 1880 roku, kiedy powstała pierwsza żeńska jednostka w Stanach Zjednoczonych. Wkrótce potem, podobne inicjatywy pojawiły się w Anglii, Niemczech i Holandii. W 1923 roku Liga Narodów zaapelowała do państw członkowskich o stworzenie oddziałów kobiecych w policji. Część tej apelacji była walka z handlem ludźmi, zwłaszcza kobietami i dziećmi. W Polsce obecność kobiet w policji stała się widoczna w okresie międzywojennym, który był czasem głębokich zmian społecznych. Kobiety zaczęły działać w różnych obszarach społeczeństwa, a nowe formy przestępczości wymagały zmiany podejścia przez policję – tutaj pojawiła się potrzeba skorzystania z pomocy kobiecych sił policyjnych.
Proces tworzenia żeńskiej służby w Policji Państwowej nie był łatwy. Szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące tej kwestii pojawiły się dopiero w 1923 roku. Minister spraw wewnętrznych, Cyryl Ratajski, 26 lutego 1925 roku nakazał utworzenie policji kobiecej. Kilka tygodni później, 15 kwietnia 1925 roku w Komendzie Głównej Policji Państwowej w Warszawie rozpoczął się specjalny kurs dla policjantek, podczas którego przeszkolono 30 kobiet, głównie w celu walki z nierządem i handlem ludźmi. Dowódcą tego kursu była Stanisława Filipina Paleolog, która po jego ukończeniu została mianowana na stopień starszego przodownika PP i stała się kierowniczką kobiecej Brygady Sanitarno-Obyczajowej Urzędu Śledczego Stołecznej Komendy PP. Od tego momentu pełniła rolę tzw. „komendantki”. Prowadziła szkolenia dla kandydatek do policji kobiecej, a także nadzorowała jednostki kobiece powstałe w 1935 roku. Paleolog nie tylko dbała o profesjonalizm swoich podkomendnych, ale również o ich prestiż i medialny wizerunek.
Wśród pierwszych absolwentek specjalnego kursu dla policjantek, które ukończyły go w 1925 roku, większość została skierowana do pracy na posterunkach, głównie w Warszawie i Łodzi. W tym okresie zauważono, że potencjał tych kobiet nie był wykorzystywany w pełni, ale pomimo tego policja kobieca zaczęła rozkwitać. Wcześniejsza policja obyczajowa została zastąpiona przez VI Brygadę Urzędu Śledczego Miasta Warszawy, gdzie służbę pełniły odpowiednio przeszkolone policjantki. Kobiece oddziały policyjne skupiały się na walce z sutenerstwem, domami publicznymi i domami schadzek. Również zadaniem policjantek była praca wychowawcza, gdyż uważano, że będą one lepiej komunikować się z młodzieżą i dziećmi oraz zrozumieją problemy społeczne kobiet.
Kryteria rekrutacji do służby policyjnej dla kobiet były surowe. Kandydatka musiała być panną lub bezdzietną wdową w wieku od 25 do 45 lat, o nienagannej reputacji. Wymagane było także pozytywne zdanie jednej z organizacji kobiecych. Jeśli kobieta weszła w związek małżeński, musiała opuścić służbę. Pomimo wszelkich trudności, zapotrzebowanie na policjantki rosło z roku na rok. Jednakże w wyniku kryzysu gospodarczego i zmniejszenia liczby stanowisk policyjnych, organy policyjne borykały się z problemami kadrowymi. Następne kursy dla policjantek organizowano w latach 1927 i 1929. Jednakże kierownictwo policji podchodziło do służby kobiecej sceptycznie i nie potrafiło skutecznie wykorzystać potencjału kobiet w służbie.
W 1935 roku postanowiono przemyśleć rolę kobiet w Policji Państwowej. Ze względu na rosnące potrzeby, podjęto decyzję o zwiększeniu liczby policjantek. 26 marca 1935 roku minister spraw wewnętrznych wydał rozporządzenie dotyczące specjalnego kursu dla szeregowych – kobiet Policji Państwowej. Kurs rozpoczął się 3 kwietnia tego samego roku i wzięło w nim udział 65 słuchaczek. Kurs trwał 3 i pół miesiąca, a po jego zakończeniu absolwentki odbyły czterotygodniowy praktyki w Urzędzie Śledczym m.st. Warszawy. Absolwentki tego kursu były pierwszymi, które rozpoczęły służbę w mundurach.
Efektywność i innowacyjność polskiej policji kobiecej były wielokrotnie wysoce cenione zarówno w kraju, jak i za granicą. W 1935 roku, na przykład, grupa angielskich policjantek odwiedziła Polskę, aby zapoznać się z programem szkolenia polskich koleżanek. Po tej wizycie stwierdziły, że polska policja kobieca jest najlepsza na świecie. Ponadto, komendanci policji w Nowym Jorku i Londynie w 1937 roku poprosili o informacje na temat organizacji i doświadczeń policji kobiecej w Polsce.
Na dzień 1 lutego 2025 roku, w polskiej Policji pracuje ponad 38 tysięcy kobiet, w tym 20 215 policjantek, 9627 pracownic Korpusu Służby Cywilnej oraz 8346 pracownic cywilnych. Najwięcej pań służy w prewencji, gdzie zatrudnionych jest prawie 11 tysięcy kobiet, a w pionie kryminalnym pracuje prawie 8 tysięcy policjantek.